مقایسه قدرت آزمون نسبت درستنمایی مبتنی بر مدل پرسش-پاسخ(irt) با روشهای تحلیل عاملی تأییدی و رگرسیون لوجستیک در شناسایی کنش افتراقی سوالات(dif) به منظور اطمینان از عادلانه بودن سنجش در آزمون های سرنوشت ساز

اگر چه روشهای متعددی جهت شناسایی سوالات سودار معرفی شده است، اما تحقیقات اندکی بصورت تجربی قدرت و کارایی هر یک از این روشها را مورد بررسی قرار داده اند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه آزمون نسبت درستنمایی مبتنی بر مدل پرسش-پاسخ(irt) ، روش تحلیل عاملی تأییدی(cfa) و روش رگرسیون لوجستیک در شناسایی کنش افتراقی سوالاتِ آزمون های سرنوشت ساز است. برای پاسخگویی به سوالات تحقیق از روش مطالعات شبیه سازی مونت کارلو استفاده شد. داده های مورد نیاز با استفاده از نرم افزار wingen2 در قالب 100 آزمون 30 سوالی که با مدل دو پارامتری برازش داشتند شبیه سازی شد. توزیع دشواری و قدرت تمیز سوالات همه آزمون ها، نرمال بود. اما آزمون ها از حیث نوع dif، میزان dif و همچنین پارامترهای سوال با هم متفاوت بودند. برای هر آزمون، پاسخهای 1000 آزمودنی با توزیع توانایی(?) نرمال شبیه سازی، و از روش برآورد بیشینه درستنمایی حاشیه ای و روش برآورد حداقل مربعات وزنی در تعیین نوع و میزان dif استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در تکرارهای متوالی نشان داد که روش آزمون نسبت درستنمایی مبتنی بر irt در شناسایی dif نسبت به روشهای cfa و رگرسیون لوجستیک برتری دارد. این برتری در تمامی مقادیر dif (کم، متوسط و زیاد) مشاهده شد. با این همه، تفاوت سه روش در حجمهای نمونه 1000 آزمودنی، جزئی و قابل اغماض است. همچنین میان سه روش از نظر شناسایی نوع dif تفاوتی دیده نشد. کلید واژه ها: کنش افتراقی سوال-آزمون نسبت درستنمایی - تحلیل عاملی تأییدی - رگرسیون لوجستیک - آزمون های سرنوشت ساز